Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (właściwie błony śluzowej nosa i zatok) jest często spotykanym stanem chorobowym. Według obecnie uznawanych kryteriów trwa dłużej niż 3 miesiące i przebiega z zaostrzeniami stanu zapalnego. Dawniej rozróżniane podziały w zależności od przyczyny straciły na znaczeniu. Obecnie wyróżniamy zapalenie zatok połączone z tworzeniem polipów nosa albo przebiegające bez polipów. Oprócz tego wyodrębnia się postać alergiczno-grzybiczą przewlekłego zapalenia.
U większości chorych przebieg jest skąpoobjawowy. Polega on na występowaniu złego samopoczucia oraz ustawicznego zmęczenia w godzinach popołudniowych, które zmuszają do kilkuminutowej drzemki. Prawdopodobnie jest to skutek długotrwałego ograniczenia wentylacji podczas snu u chorych z przewlekłym zapaleniem zatok. Taki przebieg przeplatany jest zazwyczaj incydentami zaostrzeń z wyciekiem wydzieliny z nosa albo jej zasychaniem i tworzeniem strupków (crusts). Ma to miejsce zwłaszcza podczas czasowego obniżenia odporności lub ekspozycji na czynniki uczulające. W takim stanie zatoki przynosowe stają się łatwym celem dla bakterii i grzybów wywołujących dalsze, groźniejsze skutki oraz konsekwencje ogólnoustrojowe. Na tym etapie mamy do czynienia najczęściej z licznymi objawami bólowymi głowy i twarzy. Mają one dość dobrze ustalone umiejscowienie np. w rzucie zatok czołowych albo szczękowych. Jeżeli ból występuje w okolicy skroni wskazuje to raczej na zapalenie komórek sitowych. Ból w okolicy ciemieniowo-potylicznej pojawia się w przypadkach zajęcia zatok klinowych.
Badanie jamy nosa uzupełnione wideonasofaryngoskopią wykonane przez doświadczonego specjalistę jest praktycznie wystarczające do postawienia rozpoznania i wdrożenia leczenia. Jako badanie dodatkowe należy uznać tomografię komputerową zatok przynosowych za jedyną obecnie wiarygodną i uznaną metodę badania. Zaletą będzie przeprowadzenie jej w maksymalnych dostępnych rozdzielczościach. Oczywiście, w przypadkach ropnych wycieków należy wykonać badanie bakteriologiczne, zwłaszcza, że chorzy trafiają do leczenia specjalistycznego po miesiącach albo wręcz latach bez postawienia właściwego rozpoznania.
Współcześnie jako leczenie zasadnicze zaleca się stosowanie sterydów donosowych. W przypadku współistnienia alergii błony śluzowej nosa stosujemy dodatkowo długotrwałe leczenie lekami przeciwalergicznymi doustnymi. Okresowo możemy dołączyć leki rozpuszczające śluz, w tym również te pochodzenia roślinnego. Przydatne jest też płukanie błony śluzowej preparatami roztworów soli fizjologicznej albo hipertonicznej. Badania konsultacyjne powinny odbywać się co 2-3 miesiące.
© 2024 Laryngolog Elbląg - Mirosław Denisiuk. Built using WordPress and the Mesmerize Theme